سرمایه گذاران EB-5 در مورد قرارداد بازخرید باید مراقب چه چیزی باشند؟

قرارداد بازخرید با شرایط و ضوابط نحوه بازگشت سرمایه شما، اما با یک مدت تضمین شده، سروکار دارد. این کاملاً مخالف آنچه سرمایه گذاری EB-5 به عنوان "سرمایه گذاری در معرض خطر" است که در آن سرمایه گذار هیچ گونه سرمایه گذاری موفقی را تضمین نمی کند. هر قرارداد EB-5 نمی‌تواند به طور خاص پیش از انجام بازپرداخت/بازپرداخت نیاز به وقوع رویداد قبلی نداشته باشد، و قرارداد اشتراک نمی‌تواند بازگشت سود سرمایه‌گذاری را برای هر سرمایه‌گذار EB-5 تضمین کند. علاوه بر این، هیچ سرمایه‌گذار EB-5 در یک پروژه نمی‌تواند نسبت به سایر سرمایه‌گذاران در پروژه دارای رفتار ترجیحی باشد. با توجه به گزینه های خرید و فروش، سرمایه گذاران لزوما در یک پروژه ثابت نیستند. تصمیمات سرمایه گذار برای هر یک از گزینه های فراخوان بسته به شرایط/شرایط حاکم بر خرید اولیه آنها می تواند متفاوت باشد.

ترتیبات بازخرید بر اساس قانون فعلی مجاز نیست زیرا بر خلاف شرط قرار گرفتن وجوه EB-5 "در معرض خطر" است. بازخرید به طور کلی به سرمایه گذار این حق را می دهد که سرمایه سرمایه گذاری را با قیمت ثابت در یک تاریخ ثابت بازپس گیرد. گزینه فروش مجاز این است که پس از حذف شرط گرین کارت، گزینه ای برای فروش سود سرمایه گذار به شرکت به نسبت ارزش بازار منصفانه آن وجود داشته باشد.

قراردادهای بازخرید غیرمجاز هستند زیرا شرط EB-5 را نقض می کنند که سرمایه سرمایه گذاری شده باید "در معرض خطر" قرار گیرد. USCIS به قراردادهای بازخرید به عنوان تبدیل سرمایه گذاری به وام یا سایر ترتیبات بدهی نگاه می کند که واجد شرایط EB-5 نیست. یک راه خوب برای فکر کردن به قرارداد بازخرید این است که توسعه‌دهنده پروژه قول می‌دهد در تاریخ معینی مقدار معینی از سرمایه را به سرمایه‌گذار پس دهد. این قرارداد از نظر قانونی الزام آور است و بسیار شبیه وام به پروژه و تعهد به بازپرداخت آن وام به سرمایه گذار است. اگر این ویژگی‌ها را داشته باشد (قیمت ثابت در یک تاریخ ثابت، صرف‌نظر از اینکه چه زمانی شرط حذف می‌شود) می‌تواند مانند یک قرارداد بازخرید (و به عنوان) در نظر گرفته شود. یک گزینه فروش قابل قبول (که "اختیار فروش" نیز نامیده می شود) در صورتی است که سرمایه گذار این اختیار را داشته باشد، اما تعهدی ندارد، پس از برداشته شدن شرط و برای ارزش بازار منصفانه، سود خود را به توسعه دهنده پروژه بازگرداند. علاقه در آن زمان یک گزینه خرید قابل قبول (که «اختیار تماس» نیز نامیده می‌شود) در صورتی است که توسعه‌دهنده پروژه این اختیار را داشته باشد، اما تعهدی ندارد، سود سرمایه‌گذار را به ارزش بازار منصفانه و پس از حذف شرط سرمایه‌گذار بازخرید کند.

سرمایه گذاران EB-5 باید نسبت به قراردادهای بازخرید و بازده تضمین شده سرمایه گذاری که در اسناد پروژه EB-5 نوشته شده است محتاط باشند زیرا این زبان عنصر "در معرض خطر" مورد نیاز سرمایه گذاری EB-5 را نفی می کند. به طور کلی، شرکت تجاری جدید نمی تواند قول یا تضمینی برای بازپرداخت سرمایه سرمایه گذار مهاجر بدهد زیرا USCIS سرمایه گذاری را در معرض خطر نمی داند اگر آن نوع زبان در اسناد پروژه گنجانده شود.

آیا شما به پرونده چانگ علیه USCIS اشاره می کنید؟ اگر نهاد تازه ایجاد شده (NCE) یک "اختیار تماس" داشته باشد، در غیر این صورت به عنوان "اختیار خرید" شناخته می شود که تاریخ قطعی بازخرید قراردادی، سررسید، را به سرمایه گذار نمی دهد. تا زمانی که NCE تصمیم بگیرد سرمایه گذاری خود را بازخرید کند، پول سرمایه گذار در معرض خطر است. بنابراین، در این مورد دادگاه حکم داد که "این هیچ گونه حق بازپرداختی را برای سرمایه گذاران فراهم نمی کند" و بنابراین پول آنها همچنان در خطر است. اگر به سرمایه‌گذار یک «اختیار فروش» داده می‌شد که به‌عنوان «اختیار فروش» شناخته می‌شود، به طور بالقوه می‌توانست پول در معرض خطر را کاهش داده یا حذف کند، زیرا این حق را به سرمایه‌گذار می‌دهد، اما نه تعهدی را برای دریافت آن. بازگشت سرمایه به قیمت پیشنهادی. بنابراین، این دلیلی برای رد دادخواست I-526 بود. از آن زمان، USCIS راهنمای خط مشی را به روز کرد. گزینه های تماس توسط NCE ها دیگر دلیلی برای رد درخواست I-526 نیست.

اختیار خرید یا فروش از این الزام ناشی می شود که سرمایه باید در معرض خطر باشد تا سرمایه گذاری اتفاق افتاده باشد. بسیاری از سرمایه گذاران EB-5 می خواهند از پول خود از طریق استفاده استراتژیک از زبان بازخرید در قراردادهای سرمایه گذاری خود محافظت کنند. این بندهای بازخرید دوگانگی حمایت از سرمایه‌گذاران را ایجاد می‌کند، اما به طور بالقوه تأییدیه کارت سبز دائمی آنها را به خطر می‌اندازد، زیرا تضمین بازگشت سرمایه ناشی از بازگشت سرمایه می‌تواند آثار یک سرمایه‌گذاری با حسن نیت را تضعیف کند، بنابراین، الزامات کارت اقامت دائم را برآورده نمی‌کند. USCIS توضیح می‌دهد که کدام قراردادهای بازخرید، ترتیبات بدهی هستند و بنابراین سرمایه‌گذاری‌های واجد شرایطی نیستند که سرمایه‌گذار دارای حق بازخرید است یا شرکت تجاری جدید در غیر این صورت موظف است سود سهام سرمایه‌گذار را بازخرید کند. بدین ترتیب وجوه در معرض خطر قرار نمی گیرند. در مقابل، USCIS واضح بود که گزینه ای که شرکت جدید برای بازخرید تمام یا بخشی از سرمایه گذاری به متقاضی EB-39 در اختیار دارد، توافقی مجاز است. USCIS قبلاً معتقد بود که گزینه‌های فروش و خرید گزینه‌ها ترتیبات بدهی غیرمجاز را تشکیل می‌دهند، با توجه به اینکه USCIS برای اینکه پول در معرض خطر باشد، متقاضی نمی‌تواند با علم به اینکه قبلاً یک خریدار مایل در چند سال یا در چند سال تعریف شده دارد وارد سرمایه‌گذاری شود. قیمت معین بنابراین، زمانی که سرمایه گذار این حق را دارد که شرکت را ملزم به خرید سود خود کند، این یک گزینه فروش ممنوع است. وقتی شرکت حق خرید یک طرفه در آینده داشته باشد، سرمایه گذار نمی تواند اجبار به خرید کند، این یک گزینه خرید مجاز است.

پاسخ کوتاه این است که اگر شما به‌عنوان سرمایه‌گذار EB-5، توانایی راه‌اندازی گزینه خرید/فروش را دارید، احتمال زیادی وجود دارد که الزامات «در معرض خطر» را تحت عنوان Matter of Izummi نقض کنید. این حقوق معمولاً توسط مدیر یا شریک عمومی NCE اعمال می شود، نه خود سرمایه گذاران.