NOID چیست و چه تفاوتی با RFE در برنامه EB-5 دارد؟

NOID یک اعلامیه قصد انکار است که زمانی صادر می شود که USCIS قصد دارد دادخواست یا درخواست شما را رد کند، مگر اینکه سرمایه گذار بتواند بر فرضیات خود غلبه کند. RFE یک درخواست برای مدرک است که زمانی صادر می شود که USCIS به سرمایه گذار نیاز دارد تا شواهد بیشتری برای قضاوت در مورد دادخواست یا درخواست ارائه کند. هر دو NOID و RFE نیاز به پاسخ در بازه زمانی لازم با توضیح کافی دارند.

NOID یک اعلامیه قصد انکار است و با RFE متفاوت است زیرا داور USCIS مدرک اضافی برای اثبات واجد شرایط بودن طبقه‌بندی مورد نظر درخواست‌کننده درخواست نمی‌کند. قاضی کل پرونده را بررسی کرده و تشخیص داده است که شواهد کافی دال بر غیرقابل قبول بودن دادخواست وجود دارد. ممکن است خواهان از این واقعیت آگاه نباشد. بنابراین، مقررات USCIS ایجاب می‌کند که قبل از رد دادخواست، باید به درخواست‌کننده فرصت داده شود تا هرگونه شواهد یا اطلاعات تحقیرآمیز را بداند و به آنها پاسخ دهد. NOID باید دلیل(های) رد پیشنهادی را به وضوح بیان کند و به درخواست کننده فرصت پاسخگویی بدهد. در بیشتر مواردی که NOID صادر می‌شود، از RFE و پاسخ درخواست‌کننده پیروی می‌کند، اما نه همیشه. پاسخ به NOID باید شواهدی برای رد یا رسیدگی به اطلاعات موجود در NOID ارائه دهد، مشابه پاسخ RFE. پاسخ NOID معمولاً در 30 روز انجام می شود، بنابراین زمان داده شده کوتاهتر از اکثر RFEها است. اگر پاسخ به NOID کافی باشد، دادخواست تایید می شود. در غیر این صورت، دادخواست رد می‌شود و خواهان باید تصمیم بگیرد که آیا درخواست تجدیدنظر یا عدم تجدیدنظر می‌دهد یا درخواست بازگشایی/بررسی مجدد ارائه کند.

NOID اعلامیه قصد انکار است. اساساً، USCIS می‌گوید که ما درخواست شما را رد می‌کنیم مگر اینکه توضیح واقعاً خوبی داشته باشید. آماده سازی RFE و NOID یکسان است. گاهی اوقات شما حتی بعد از RFE یک NOID دریافت نمی کنید، فقط انکار می کنید. بنابراین اگر استراتژی خوبی برای رسیدگی به مشکلات موجود در NOID ندارید، احتمالاً باید کنار بکشید و دوباره درخواست دهید.

Notice of Intent to Deny به این معنی است که سرویس مهاجرت قصد دارد درخواست یا درخواست شما را رد کند. درخواست برای شواهد اضافی نیاز به بار کمتری از متقاعد کردن در پاسخ دارد. هر دو باید بسیار جدی گرفته شوند و باید به آنها پاسخ مناسب داده شود.

NOID یک "اعلام قصد انکار" است. شبیه RFE است، اما بدتر. یک NOID زمانی صادر می‌شود که بازپرس معتقد است که پرونده احتمالاً توسط خواهان ارائه شواهد اضافی قابل تعمیر نیست. با این وجود، فهرستی از نحوه نقص مدارک به درخواست کننده ارائه می شود و به خواهان فرصتی داده می شود تا نقص را اصلاح کند.

اعلامیه قصد انکار (NOID) جدی تر از RFE است. شما باید پاسخ آن را بدون ابهام ارائه دهید، در حالی که RFE برای موارد کمتر جدی مانند یک سند مفقود است.

شما این فرصت را دارید که با شواهد به سوالات مشابهی که در RFE یا NOID پرسیده می شود پاسخ دهید.

NOID (اعلامیه قصد انکار) و RFE (درخواست شواهد) به دلیل فرآیند نظارتی متفاوت، به طور جداگانه وجود دارند، حتی اگر مشابه باشند. موضوع اصلی یکسان است - USCIS نقصی را شناسایی کرده است که باید برطرف شود یا انکار در راه است. هر دو یک دوره زمانی محدود برای پاسخ دادن ارائه می دهند. اکثر NOID ها یک دوره پاسخگویی 30 روزه دارند. در مقایسه، اکثر RFE ها 87 روز برای پاسخ دادن فراهم می کنند.

NOID بسیار جدی تر است و زمان پاسخ کوتاه تر است. آنها اساساً تصمیم گرفته اند که پرونده شما را رد کنند، مگر اینکه شما بتوانید بر مبنای انکار غلبه کنید.

NOID آخرین فرصت سرمایه گذار برای ذخیره یک دادخواست است. تفاوت بین RFE و NOID در نام آنها مشهود است. هنگامی که USCIS یک RFE صادر می کند، اساساً بیان می کنند "ما به توضیح نیاز داریم و/یا به شواهد اضافی نیاز داریم." با یک NOID، USCIS تصمیم اولیه خود را مبنی بر عدم واجد شرایط بودن دادخواست برای منفعت مورد نظر و قصد خود برای رد دادخواست اعلام می کند. سرمایه گذار باید هم RFE و هم NOID را بسیار جدی بگیرد و در بازه زمانی تعیین شده پاسخ دهد. توجه داشته باشید، نمی توان یک پسوند در زمان پاسخ RFE یا NOID دریافت کرد. وکیل شما باید کل فرآیند پاسخگویی را مدیریت کند و تعیین کند که آیا متخصصان دیگری نیاز به حضور دارند (از جمله وکیل دوم در صورت نیاز برای مدیریت حجم کار).

درخواست مدرک (RFE) زمانی است که USCIS می‌خواهد اطلاعات/شواهد اضافی را ببیند، زیرا فکر می‌کند آنچه ارائه کرده‌اید برای تکمیل بررسی قضاوت‌شان کافی نیست. من درک می کنم که USCIS با سخت تر شدن روند بررسی آنها، RFE های بیشتری صادر کرده است. اگر شواهد اضافی که سرمایه گذار/خواهان ارائه می کند کافی باشد، دادخواست تایید می شود. از سوی دیگر، اطلاعیه قصد انکار (NOID) زمانی است که USCIS بررسی تمام اسناد، دادخواست، اسناد پشتیبان و حتی مدارک اضافی و پاسخ دریافتی پس از RFE را تکمیل می کند و تصمیم می گیرد که دادخواست و تمام شواهد حمایتی کافی نیستند و برنامه به شکل فعلی قابل تایید نیست. در این شرایط، مگر اینکه بتوانید با موفقیت به دلایل انکار آنها رسیدگی کنید و بر آنها غلبه کنید، درخواست شما رد خواهد شد.

NOID یک اعلامیه قصد انکار است. این بدان معناست که USCIS تصمیم گرفته است که دادخواست شما را رد کند، اما به شما این فرصت را می دهد که بر انکار مورد نظر غلبه کنید اگر بتوانید به طور رضایت بخشی به نگرانی های آنها پاسخ دهید. به عبارت دیگر، بر اساس اطلاعات و اسنادی که ارائه کرده اید، معتقدند که باید پرونده شما را تکذیب کنند. آنها معمولاً 30 روز یا کمتر به شما فرصت می دهند تا پاسخ دهید. درخواست شواهد (RFE) به این معنی است که USCIS معتقد است که اطلاعات کافی برای تصمیم گیری آنها ثبت نشده است، یا اینکه اطلاعات یا اسنادی که بایگانی شده اند سؤالاتی را برای آنها ایجاد می کند که می خواهند شما به آنها پاسخ دهید. USCIS گاهی اوقات تا 3 ماه فرصت می دهد تا به RFE پاسخ دهد. باید تا حد امکان به NOID یا RFE پاسخ دهید. اغلب، پاسخ NOID شامل استدلال های قانونی نیز می شود که نشان می دهد چرا تصمیم USCIS برای انکار اشتباه است.

RFE درخواستی از USCIS برای سرمایه گذار برای ارائه مدارک بیشتر برای تکمیل قضاوت خود در مورد دادخواست است. یک NOID دقیقاً همانطور که به نظر می رسد است. USCIS به اطلاعات بیشتری نیاز ندارد، زیرا آنها قصد دارند این دادخواست را رد کنند. امیدواریم به عنوان یک سرمایه گذار به تنهایی پاسخگو نباشید، اما یک وکیل مهاجرت داشته باشید.

NOID یک اعلامیه قصد انکار است، که در واقع بسیار شبیه به RFE است زیرا شما فرصتی برای ارائه شواهد اضافی برای جلوگیری از انکار دارید. سرمایه‌گذاران باید از مشاور مهاجرتی برای کمک به پاسخ‌ها استفاده کنند، زیرا زمان‌بندی‌ها و روش‌های مهمی برای پاسخ وجود دارد.

یک NOID و یک RFE تقریباً یکسان هستند. آنها هر دو نامه ای از USCIS هستند که می گوید شواهد کافی برای حمایت از درخواست یا دادخواست اساسی وجود ندارد. تفاوت در بار اثباتی است که متقاضی باید بر آن غلبه کند. با یک RFE، USCIS می‌گوید "ما تمایل داریم که پرونده را تأیید کنیم و احتمالاً به محض ارسال اسناد اضافی، این کار را انجام خواهیم داد." با یک NOID، USCIS می‌گوید "ما احتمالاً این پرونده را انکار خواهیم کرد، مگر اینکه بتوانید ما را در غیر این صورت متقاعد کنید." یک NOID معمولاً به شواهد بسیار بیشتری نسبت به RFE نیاز دارد.

درخواست مدرک نشان نمی دهد که سرویس مهاجرت قصد رد درخواست را دارد. اما یک اطلاعیه قصد انکار بیان می کند که سرویس مهاجرت قصد دارد درخواست را رد کند مگر اینکه شما بتوانید یافته های آنها را رد کنید. به این ترتیب، پاسخ NOID معمولاً مستلزم استدلال قانونی است.