تفاوت بین آزادی مشروط و مجوز ورود مجدد چیست؟

آزادی مشروط پیش برای هر کسی که در حال تعدیل پرونده وضعیت باشد در دسترس است.

سند پیش از آزادی مشروط یک سند اجازه سفر برای متقاضیان برای تنظیم وضعیت است. مجوز ورود مجدد سندی است که توسط ساکنان دائم ایالات متحده استفاده می شود که قصد دارند مدت زمان طولانی را در خارج از ایالات متحده سپری کنند

زمانی که درخواست شما برای تعدیل وضعیت بر اساس درخواست ویزای سرمایه گذار تایید شده EB-5 یا دیگر درخواست ویزای مناسب پس از در دسترس بودن شماره ویزا و درخواست شما برای تنظیم وضعیت، در انتظار آزادی مشروط است. به طور معمول شما می توانید در عرض 90-120 روز پیش از آزادی مشروط دریافت کنید. فقط زمانی می توانید برای مجوز ورود مجدد ایالات متحده درخواست دهید که قبلاً یک مقیم دائم مشروط یا مقیم دائمی معمولی باشید. مجوز ورود مجدد ایالات متحده مدرکی است مبنی بر قصد شما برای بازگشت به ایالات متحده و حفظ اقامت دائم خود و احتمالاً می توانید در طول مدت مجوز ورود مجدد در خارج از ایالات متحده بمانید بدون اینکه تصور شود اقامت دائم خود را در این مدت رها کرده اید. ایالات متحده.

پیشاپیش آزادی مشروط در طول دوره تعلیق تعدیل وضعیت شما صادر می شود تا به شما امکان سفر در حالی که منتظر اقامت دائم قانونی هستید و اجازه ورود مجدد به ساکنان دائم قانونی (یعنی پس از اعطای گرین کارت) اعطا می شود تا به شما امکان سفر به خارج از کشور را بدهد. در مدت زمان (به عنوان مثال، بیش از 1 سال یا بیشتر) بدون به خطر انداختن وضعیت "اقامت دائم" شما (به عنوان مثال، رها کردن اقامت دائم در ایالات متحده). تا زمانی که دادخواست EB-5 در انتظار است، هیچکدام در دسترس نیستند.

آزادی مشروط به طور معمول با تعدیل درخواست وضعیت معلق همراه است (فرم I-485). I-485 را می توان تنها در صورتی ثبت کرد (و آزادی مشروط را دریافت کرد) فقط در صورتی که شرایط زیر برآورده شود: (1) دادخواست I-526 تأیید شده باشد (2) شماره ویزای مهاجرت فوراً در دسترس باشد، یعنی اولویت تاریخ فعلی است، (3) متقاضی از نظر فیزیکی در ایالات متحده است در حالی که وضعیت غیر مهاجر معتبری را حفظ می کند، و (4) متقاضی در غیر این صورت در ایالات متحده قابل پذیرش است. از سوی دیگر، مجوز ورود مجدد معمولاً برای یک مقیم دائم ایالات متحده (دائم یا مشروط) است که باید زمان بیشتری را در خارج از ایالات متحده صرف کند که معمولاً مجاز است، یعنی بیش از شش ماه در هر سفر معین (غیبت از ایالات متحده). متقاضی مجوز ورود مجدد واجد شرایط (1) مقیم دائم ایالات متحده (دارنده گرین کارت) و (2) به طور فیزیکی در زمان ثبت درخواست مجوز ورود مجدد (فرم I-131) در ایالات متحده حضور دارد. در حال حاضر، بر اساس قوانین مهاجرتی فعلی، هیچ سند مسافرتی (غیر از ویزای غیر مهاجرتی معتبر ایالات متحده) وجود ندارد که به سرمایه گذار EB-5 با درخواست I-526 در انتظار سفر منظم به ایالات متحده و بازگشت از آن اجازه دهد.

سند مسافرتی/پیش از آزادی مشروط پس از دریافت گرین کارت مشروط خود مرتبط می شود و برای محافظت از قصد اقامت شما در طول غیبت طولانی مدت از ایالات متحده عمل می کند. وکیل شما باید همه چیزهایی را که باید در مورد حفظ وضعیت اقامت دائم مشروط خود بدانید، به شما توصیه کند.

در این مورد، آزادی مشروط پیش از صدور مجوز اقامت دائم است. معمولاً به یک دارنده وضعیت غیرمهاجر که در حال حاضر در ایالات متحده زندگی می کند، به عنوان مثال F-1، زمانی که درخواست تنظیم وضعیت I-485 خود را ارسال می کند، داده می شود. اجازه ورود مجدد به مقیم دائمی داده می شود که می خواهد بیش از 12 ماه در خارج از ایالات متحده بماند بدون اینکه فرض شود اقامت او به دلیل عدم اقامت دائم در ایالات متحده رها شده است.

پیش از آزادی مشروط با درخواستی برای تعدیل وضعیت درخواست می شود و اجازه سفرهای بین المللی را در حالی که درخواست تعدیل در حال بررسی است، می دهد. مجوز ورود مجدد برای دارندگان گرین کارت صادر می‌شود و به دولت اطلاع می‌دهد که ممکن است برای مدت طولانی خارج از ایالات متحده باشید و قصد ندارید وضعیت گرین کارت خود را رها کنید. معمولاً 2 سال اعتبار دارد.